We zijn binnen. Bij de VN in Geneve, met officiële pers-accreditatie. Eens in de vijf jaar moet Nederland zich hier verantwoorden bij het VN-kinderrechtencomité. Alle vertegenwoordigers zijn er. De hoogste ambtenaren van verschillende ministeries, ministers van de Nederlandse Antillen, voorzitters van het Kinderrechtencollectief, VN-onderzoekers, de Kinderombudsman.
En geen enkele journalist. Als Kindercorrespondent ben ik de enige vertegenwoordiger van de Nederlandse pers. Van de wereldpers eigenlijk. En dat terwijl Nederland toch wat tikken op de vingers gaat krijgen van de VN. ‘We maken ons zorgen’, zegt de voorzitter net.
Kinderen in Nederland zijn het gelukkigst van de wereld. Nederlands is daarom een voorbeeldland. Maar er is veel te verbeteren, blijkt uit de lijst vragen de het VN-comité vandaag gaat stellen. De jongeren van het Kinderrechtencollectief die er vandaag bij zijn weten precies wat. ‘Nederland kijkt vooral naar regels. Niet naar kinderen. Er moet eens echt naar ons geluisterd worden.’
Precies het doel, het nut en de noodzaak van de Kindercorrespondent.
Goed dat je aanwezig bent. Heb respect voor je werk.