Chloor. Daar ruikt een ebolacentrum naar. Chloor waar je je handen mee wast als je het centrum binnenkomt of uit gaat. Chloor waar de artsen en verplegers in gele pakken mee worden afgespoeld. En chloor om alles te ontsmetten wat maar in aanraking zou kunnen zijn gekomen met ebola. Chloor doodt het virus onmiddellijk.
Een hand vol kinderen wacht in de ‘groene zone’ op de uitslag van hun laatste bloedtest. Doodziek kwamen ze het centrum binnen en ze horen nu bij de helft die het virus het overleeft. Ze hebben mensen huilen, schreeuwen, bloed zien overgeven, dood zien gaan. Nu zitten ze hier.
Een sirene klinkt. Deze keer niet van een ambulance, maar van het konvooi met twee Nederlandse ministers. Ploumen en Hennis zouden alleen van buiten kijken, maar besluiten toch een rondje door het centrum te maken. De cameraploeg en de verslaggever van RTL-nieuws die met de delegatie mee reizen, zijn per ongeluk naar het verkeerde ebolacentrum gebracht.
De dames minister vertellen rustig over de indrukken die ze opdoen en de inzet van de Nederlandse overheid. Ploumen vraagt wat wij in Sierra Leone gezien hebben. Ik vertel dat we hier een week zijn en op allerlei plekken bij kinderen langs gaan om ze hun verhaal te laten vertellen. Bij weeskinderen, kinderen in quarantaine en dus ook hier in het ebolacentrum. Als freelance journalisten.
‘Werk je niet meer voor het Jeugdjournaal’, vraagt de minister. ‘Ik werk nu voor alle Jeugdjournaals. En andere media. Ik ben Kindercorrespondent.’ Het voelt goed om dat te zeggen. ’Wat ongelofelijk mooi. En belangrijk.’ Bijna wil Ploumen me aanraken. Maar dat is hier natuurlijk precies wat je niet moet doen. We lachen. Dan komt ook RTL aan geracet.
De ministers maken hun rondje af en moeten er na dit bliksembezoek meteen vandoor. Het regeringsvliegtuig wacht, vanavond moeten ze weer in Nederland zijn. Wij blijven nog even. Er wachten nog meer kinderverhalen.
Hennis zwaait en draait zich nog even om. ‘Smeren jullie straks wel je voorhoofd in? Jullie zien een beetje rood.’
De prachtige plaatjes van cameraman Marco Prins volgen snel.
