Vandaag beginnen de Paralympische Spelen in Rio. Veel kinderen met een handicap dromen ervan ooit aan de Paralympics mee te doen. Zoals Jeanette (13) uit het Afrikaanse Rwanda. Twee maanden geleden waren we bij haar op bezoek.
‘Wat een helden zijn het hè!’ Vol trots kijkt Jeanette naar het zitvolleybalteam van Rwanda. De dames oefenen voor de laatste keer tussen de kinderen voor ze vertrekken naar de paralympics in Rio de Janeiro. Net als veel anderen droomt Jeanette terwijl ze staat te kijken. ‘Misschien mag ik ooit zelf mee op reis.’
Jeanette steunt op twee krukken terwijl ze naar de volleybalsters kijkt. Als baby kreeg ze een probleem met de zenuwen in haar benen. Artsen konden het niet oplossen. Nu heeft Jeanette twee protheses, een mooi woord voor nep-benen. ‘Nog steeds is het lastig om te lopen en het doet vaak pijn. Maar ik probeer zo goed mogelijk met alles mee te doen. Iedereen helpt elkaar hier. Dat is heel fijn.’
Zeshonderd leerlingen zitten er op de school van Jeanette. De ene helft heeft een handicap, de andere helft niet. ‘Iedereen wordt hier gelijk behandeld’, zegt Jeannette. ‘We doen alles samen. Leren, spelen en helpen met wassen of koken. Jammer genoeg denken veel mensen buiten de school dat je niks kunt als je een handicap hebt.’
Veel dames van het volleybalteam zaten op dezelfde school als Jeanette. Ze laten iedereen zien dat je ook met een handicap iets kunt bereiken. Nu het team naar de paralympische spelen in Brazilië gaat, praten veel mensen in Rwanda over de dames. ‘Hopelijk ziet iedereen dat je met een handicap heel veel dingen wél kunt’, zegt Jeanette. ‘Ik ga m’n best doen net zo goed te worden als deze speelsters. Hopelijk kom ik dan ook in het nationale team. Hoe dan ook ga ik leren om verpleegster te worden. Dan kan ik later andere kinderen helpen.’
